Loslaten

door Hans de Boer

“Wat een grote poes, zeg!” “Poes?!…. Nee, joh veel te groot.” “Wat was het dan?” Het silhouet van iets groots, bruins, zagen we tussen de bomen hoog boven ons. Heel even maar. Net lang genoeg om te weten dat wij niet alleen zijn in deze ‘oneindige’ en prachtige natuur die ons aan alle kanten omringt. We zijn met de Foundation for Natural Leadership op leiderschap Trail in het grootste en oudste natuurpark van Italië: het Parco Nazionale d’Abruzzo.

Onze Italiaanse gids heeft het niet gezien. “What was it, Valéria?” “Don’t know. Maybe a bear? Let’s continue and keep our eyes open!” Een beer?!…..

We zijn met z’n vijven. Begeleid door onze twee facilitators van de Foundation, en Valéria dus. Allemaal op pad met een eigen persoonlijke ‘Trail-vraag’. Hét thema voor ieder van ons, tijdens deze ontdekkingstocht. Ik heb mij voorgenomen om een steeds weer terugkerend dilemma bij mezelf eens goed onder ogen te zien, deze dagen. Het gaat, kort gezegd, om ‘loslaten’.

Het leiderschap programma van de Foundation is erop gericht om jou als deelnemer te faciliteren bij jouw persoonlijke reis. Een reis naar wat jou bezighoudt maar waar je jezelf eigenlijk nooit de tijd voor gunt. De kracht van de natuur en het ritme van de dag helpen je op weg.

Ik kijk naar mijn reisgenoten terwijl wij in stilte verder lopen. Gek, we hebben elkaar pas een dag geleden leren kennen maar nu al voel ik een stevige band tussen ons.

Ik zwaai de deur van de berghut, waar wij de nacht hebben doorgebracht, wagenwijd open. Het is heel vroeg, iedereen slaapt nog. Maar het heeft gevroren en de zon schijnt. Daar wil ik bij zijn!

Op nog geen 5 meter van mij vandaan zit ‘ie. Kaarsrecht. In het zonnetje. Het gras is bevroren, een wit laken. Strakblauwe lucht en het Abruzzo gebergte als achtergrond. Zijn bruine ogen kijken mij recht aan. En zo hebben wij contact. Het lijkt een eeuwigheid, we verroeren ons niet maar kijken elkaar aan. De vos en ik. En dan draait hij zich rustig om en dribbelt weg. Zonder afscheid te nemen. Althans, zo lijkt het. Maar de rest van de week ‘loopt’ de vos met mij mee.

En dat ‘loslaten’ van mij? Misschien net als die vos. Doe wat je wilt doen en neem je eigen beslissing. En als het zover is; draai je om en dribbel weer verder…….