Solitude date

Door Hans de Boer

Zo, en daar stond ik dan. ‘Moederziel’ alleen. Midden in de prachtige natuuromgeving van het Abruzzo gebergte in Italië. Dat dan weer wel. Maar toch, best wel ‘alleen’. (Nu bleek dat later, toen het donker werd, wel mee te vallen. Maar daarover straks meer.)

Waarom ik daar was? Onderdeel van het ‘Wildernis Leiderschap Transformatie Programma’ van de FOUNDATION FOR NATURAL LEADERSHIP was een zgn. ’24-uurs Solo’. Een tijdje alleen. Op jezelf, 24 uur lang. En die Solo was nu dus, 27 oktober 2021, begonnen.

Ja, en wat doe je dan met jezelf, 24 uur lang? Ik wist het eigenlijk niet. Geen horloge, geen mobieltje. Hoe móet dat?! Ik keek om me heen en ging zitten op een grote steen. Na een tijdje pakte ik mijn Foundation notitieboekje uit mijn rugzak en begon ik te schrijven. Ik hield nooit een dagboek bij. Toen ben ik eraan begonnen. En ik schreef pagina’s vol.

Terwijl ik daar zo zat, al pennend, nam het ritme van de natuur mij ongemerkt mee. De stand van de zon bracht ieder moment iets nieuws. En ik schreef het op. Totdat het donker werd. Eind oktober is dat vroeg zoals je weet. Maar als vanzelf voelde ik dat het tijd was om de dag af te sluiten. De natuur deed haar werk.

Ergens in die nacht werd ik wakker. De maan scheen en ik kon de omgeving van onder mijn tentzeiltje dus goed waarnemen. En daar stonden ze, op nog geen 30 meter van mij vandaan. Een roedel van ongeveer 10-12 herten. Ik hoorde ze niet alleen snuiven, ik rook ze ook! Ze waren zich niet bewust van mijn aanwezigheid en ze bleven dus rustig grazen. Na een tijdje vertrokken ze. Je bent dus tóch niet zo alleen in de natuur als je soms denkt……

Die 24 uur waren omgevlogen. Ik had nog wel even willen blijven, daar in dat bos. Maar aan de andere kant verlangde ik ook weer naar mijn reisgenoten. Ik was benieuwd hoe zij hun alleen-zijn hadden beleefd. En nadat ik nog even halverwege mijn bivak en de blokhut, onze thuisbasis die week, in de zon had gezeten en de goudgeel beschenen bergen om mij heen in mij had opgenomen, liep ik in één keer terug naar de hut. Om snel mijn ‘wow’ ervaring te delen met de anderen!

Onlangs las ik het onderzoek van Virginia Thomas over de positieve effecten van vrijwillig alleen zijn: “Solitude skills and the private self” (2023). Thomas benadrukt in haar onderzoek die positieve effecten. Zij propageert om af en toe een, wat zij noemt, ‘Solitude date’ voor jezelf in te bouwen.

De Solo met de Foundation was voor mij zo’n Solitude date. Solo maar wel samen met reisgenoten, ieder met een eigen solo-moment. Het uitwisselen van ervaringen erna gaf extra verdieping aan de belevenis. Wat heb ik ervan genoten, zeg!