Norman de Langen – Noorwegen
Norman de Langen (51) is directeur van een vooruitstrevende basisschool in Tilburg (De Borne) en een bevlogen onderwijsprofessional. Hij staat bekend als een groepsdier en verbinder met een scherp gevoel voor wat kinderen nodig hebben. Naast zijn intensieve rol haalt hij energie uit vroeg beginnen op school, waar hij kinderen met een glimlach naar binnen ziet komen en later vrolijk weer ziet vertrekken. Buiten school besteedt hij zijn vrije tijd aan zijn passie als archivaris van de band UB40.
Tijdens een jaarlijks ontwikkelgesprek maakte Norman, toen bijna vijftig, als grap de opmerking dat elke directeur een keer op reis gaat. Dit bleek niet bij een grapje te blijven; Norman werd namelijk daadwerkelijk aangemoedigd om mee te gaan op een FNL trail. Ondanks zijn aanvankelijke twijfel door het korte tijdsbestek besloot hij de stap te zetten. De keuze viel uiteindelijk op Noorwegen vanwege de timing en omdat de begeleiders zagen dat Norman met zijn avontuurlijke karakter perfect paste bij de Noorse uitdaging.
Zijn oorspronkelijke hulpvraag ging over het omgaan met verwachtingen van anderen: “Hoe kan ik me minder druk maken over wat anderen van mij denken?” Dit was voor hem vooral relevant omdat hij vanuit een team naar een leidinggevende positie was doorgestroomd.
Norman noemt de Noorse natuur “de allermooiste natuur die ik ooit heb gezien.” Hij beschrijft het landschap poëtisch en gedetailleerd: “Een wit laken, zo ver als je kunt kijken. Af en toe dierensporen. De bomen lijken veel groener door dat wit eromheen, zeker als de zon erop schijnt. Ik heb me nog nooit gelukkiger gevoeld in de natuur dan daar. Zelfs op een bewolkte dag is het prachtig. Niets is zo magistraal als die witte oneindigheid. Je voelt je een heel klein persoon in de grootsheid van de wereld.”
Tijdens de trail ontdekte Norman al snel dat zijn oorspronkelijke hulpvraag niet het echte probleem was. Hij kwam erachter dat hij moeite had met hulp vragen en kwetsbaarheid tonen. Een krachtig moment vond plaats toen hij midden op een Noorse vlakte het verlies van zijn moeder kon verwerken. “Ik zei, ‘mam, ik kan die belofte niet waarmaken,’ en toen brak de zon door. Dat voelde als het teken dat ik nodig had.”
Het gebruik van de ’talking stick’ tijdens de gesprekken maakte grote indruk op Norman. Dit gaf hem ruimte en veiligheid om kwetsbaar te zijn en tot echte inzichten te komen.
Noorwegen was meer dan een leiderschapstraject. Het werd een diepgaande persoonlijke ontwikkeling waarin Norman leerde dat hulp vragen juist een teken van kracht is. Hij ontdekte ook hoe belangrijk stilte en muziek voor hem zijn. “Sinds de trail geloof ik niet meer in toeval, dit had zo moeten zijn”.
Norman nam deel aan de trail via het FNL Scholarship Fund, wat mensen uit maatschappelijke sectoren helpt deelnemen aan trails. “Eigenlijk is dit een traject voor het bedrijfsleven, maar met zo’n fund kunnen mensen uit het sociale domein ook deelnemen. Dat is een cadeautje”, legt Norman uit. Hij benadrukt hoe waardevol het was om ervaringen uit te wisselen met mensen uit totaal andere sectoren. “Van mensen uit het bedrijfsleven leerde ik hoe intensief zij afgerekend worden op targets. Zij leerden van mij hoe je een groep in beweging krijgt. Uiteindelijk zagen we allemaal in dat elke kleine stap die je zet, een verschil maakt op de lange termijn.”
De trail bracht Norman blijvende veranderingen. Hij plant nu bewust dagelijks momenten van rust in zijn agenda. “Vroeger voelde ik me schuldig over een uurtje wandelen, nu zie ik het als onderdeel van mijn werk.” Hij begint zijn werkdag rustiger en met meer aandacht voor zichzelf en anderen. “Mijn collega’s merken dat ik veranderd ben, en ik voel mezelf rustiger en sterker in mijn rol.”
Norman sluit krachtig af met zijn kernervaring: “Ik zeg tegen iedereen die het horen wil: Noorwegen was voor mij echt een life changer.”
