Marlies Friederich – Macizo de Ayllón, Spanje

Marlies Friederich is Hoofd bedrijfsvoering van Stichting Het Vergeten Kind, een organisatie die zich inzet voor kinderen die opgroeien in een omgeving met veel problemen, zoals verwaarlozing of mishandeling. Zij is getrouwd met Thijs en samen hebben zij een dochter van 11 en een zoon van 9. Marlies had een loopbaan in de corporate wereld opgebouwd, maar besloot de stap te maken naar de non-profit sector om een positieve impact te maken op de maatschappij. De stap naar een kleine, minder gestructureerde omgeving bleek nog niet zo makkelijk.

“Ik kon niet voldoen aan de torenhoge verwachtingen die aan mij werden gesteld”, aldus Marlies. “Ik ging steeds harder werken, maar dat ging ten koste van mijzelf.” Eén van haar collega’s was op trail geweest naar Noorwegen en maakte haar direct enthousiast. “Ik hou van natuur en wandelen, dus ik had meteen het gevoel dat het iets voor mij zou kunnen zijn.” 

De reis ging naar Macizo de Ayllón in Spanje, een ruig onherbergzaam gebied met vele verschillende vergezichten. “Het is een fantastisch mooi gebied, ik kan me herinneren dat we door dennenbossen liepen met het geluid van krakende naalden. We zijn op de meest mooie plekken geweest en we sliepen onder de sterrenhemel. Een onvergetelijke ervaring.

“De vraag die ik meenam op reis ging over hoe ik zelf meer ruimte kan ervaren, en aan anderen ook meer ruimte kan geven. Ik heb de neiging direct in de actie te schieten en de boel wel even te regelen.”

De vijf dagen in de natuur afgesloten van de buitenwereld hadden een positieve impact op Marlies. “Ik vond het sowieso heerlijk om de rust te nemen. Het is fijn om aandacht voor jezelf en voor anderen te hebben.”

Het ging voor Marlies ook over het loslaten van de waan van de dag. “Mijn gevoel werd fysiek, ik voelde op momenten letterlijk steken in mijn hart. Maar ik kon ook volledig in de natuur opgaan en totale ontspanning ervaren.” De trail was er ook een dagdeel dat de deelnemers volledig op zichzelf waren. Dat heeft veel impact gehad op Marlies. “Het was heerlijk om volledig op mezelf te zijn.”

“Tijdens de solo zwermden de gieren over mij heen, machtige beesten die bij het opstijgen even moeite moeten doen en zich daarna zich laten meevoeren op de luchtstroming. Daar zat voor mij veel symboliek in’. Na de trail heeft Marlies een aantal inzichten meegenomen naar het dagelijkse leven. ‘Als je altijd denkt dat je zelf verantwoordelijk bent om de oplossing te bieden dan heb je ook de schuld als het niet werkt. Ik probeer steeds vaker om niet direct met oplossingen aan te komen maar de ander ook ruimte te bieden om dit te doen.”

Drie dagen na de trail startte zij in haar nieuwe rol bij een non profit organisatie, die er voor haar echt toe doet. “Ik vond het fijn om direct te kunnen experimenteren in een andere omgeving, dat voelde als een nieuwe start.”

De gevolgen van de trail zijn voor Marlies nog steeds merkbaar. “Ik ben als mens misschien wel een beetje veranderd, ik ben veel meer onverdeelde aandacht aan mensen gaan geven. En naar mezelf leg ik mezelf niet meer zo veel druk op.”