Paul van Manen – Marataba, Zuid Afrika

Paul is vader van drie tieners van 17, 15 en 10 en getrouwd met Annemarie. Na eerder bij ING als verandermanager in business &IT te hebben gewerkt, besloot hij 8 jaar geleden als zelfstandige aan de slag te gaan. “Voor mezelf werken als programma- of projectmanager bevalt goed’ aldus Paul, ‘Ik zou het niet meer anders willen. Dit geeft vrijheid, dat is voor mij belangrijk.” Paul is een echte verbinder en hij houdt ervan mensen in beweging te krijgen. Zijn passies zijn koken, lekker eten en in de natuur zijn.

Al zes jaar geleden werd Paul getriggerd door de enthousiaste verhalen over trails van Laura Ozinga, een facilitator van de FNL én een goede vriendin. Toch duurde het nog vier jaar alvorens hij het besluit nam mee te gaan. “Ik was er toen nog niet aan toe, dat zweverige gedoe” lacht hij. Van dat vooroordeel is hij inmiddels wel teruggekomen. “Het was mijn aarzeling om mij kwetsbaar op te stellen in een groep. Het voelde nog als een hobbel om persoonlijke zaken en gevoelens met onbekende mensen te delen.”Eenmaal op trail ging dat vanzelf. “De groep voelde vertrouwd en uiteindelijk heeft de Afrikaanse natuur mij overgehaald.”

De trail maakte een onuitwisbare indruk op Paul. “Je gaat helemaal terug naar je basis. Alle dagelijkse verantwoordelijkheden en verplichtingen zijn weg. Ik was zo ontzettend op mijn gemak en ‘zen’ in een potentieel gevaarlijke omgeving. Dat gevoel is zo mooi en sterk. Voor Paul was het een mindshift. Een besef overviel mij van: als ik dit kan, kan ik alles.”

Afrika bracht Paul terug naar zijn oorsprong. “Het voelde als thuiskomen. Eén van de drie Zuid Afrikaanse gidsen, Doric, zei bij het betreden van de wilderness: ‘Welcome home!’”

Paul heeft vele impactvolle momenten meegemaakt. Die keer dat er drinkwater uit een meer moest worden gehaald waar zich een nijlpaard bevond. “Dat bracht mij terug naar mijn oerinstincten. Het vereiste moed en er was ook een gevoel van geen keuze. En tegelijkertijd een rotsvast vertrouwen in dat het goed komt. Vertrouwen in de natuur.”

Eén ochtend bracht de groep door in het duister op een heuvel om de zon te zien opkomen. Dat was magisch en spannend tegelijk. “Stel dat er opeens een leeuw op ons afkomt, ging door mij heen. De les van de lokale gids was: maak je niet druk om dingen die er nu niet zijn, geniet van het moment en als die leeuw toch komt dan handelen we er op dat moment naar.”

Ook het moment dat hij werd gewekt uit een diepe slaap door één van de groepsleden, om een grote groep olifanten te aanschouwen die langsliep, is een onvergetelijke herinnering.

En natuurlijk de nachtwacht waarin je ’s nachts een uur wakker moest blijven om het vuur aan te houden en te controleren of er geen wilde dieren het kamp inliepen, je waakt over de groep.

De deelnemers van de trail inspireerden elkaar. “Het is bijzonder hoe je je verbonden kan voelen met een groep mensen die je amper kent. Iedereen is zo open naar elkaar en er is in een sfeer van veiligheid veel met elkaar gedeeld.

De reis heeft Paul veel opgeleverd. “Voor mezelf ben ik dichter bij mijn eigen gevoel gekomen. Ik ben minder bezig met de toekomst en leef meer in het nu. Ik heb dat nu ook in veel meer dingen. Ook voel ik dat ik makkelijker kan relativeren.”

Zelfs zijn dochter merkte de verandering in haar vader. Met Sinterklaas kreeg Paul een op zijn trailervaring gebaseerde surprise met een persoonlijke boodschap: “Papa, daar moet je mee door!”

En aan die oproep geeft hij gehoor: volgend jaar gaat Paul als co-facilitator zelf een trail begeleiden. The journey continues!